اغذیه فروشیه روح !

بفرمایید بشینید چند بیت شعر ؛ غذای روح براتون آوردم !

تا سرد نشده بخونید ...

نشسته در حیاط و ظرف چینی روی زانویش

اناری بر لبش گل کرده سنجاقی به گیسویش

.

قناری‌های این اطراف را بی بال و پر کرده

صدای نازک برخورد چینی با النگویش

.

مضاعف می‌کند زیبایی اش را گوشوار آن سان

که در باغی درختی مهربان را آلبالویش

.

کسوف ماه رخ داده ست یا بالا بلای من

به روی چهره پاشیده است از ابریشم مویش؟

.

اگر پیچ امین الدوله بودم می‌توانستم

کمی از ساقه‌هایم را ببندم دور بازویش

.

تو را از من جدا کردند هر باری به ترفندی

یکی با خنده تلخش یکی با برق چاقویش

.

قضاوت می‌کند تاریخ بین خان ده با من

که از من شعر می‌ماند و از او باغ گردویش

.

رعیت زاده بودم دخترش را خان نداد و من

هزاران زخم در دل داشتم این زخم هم رویش

.