وصیت نامه رو باید نوشت دیگه !
کی میدونه تا کی زنده است ، حالا من مینویسم کم کم تو پستای مختلف شاید بدرد حداقل اطرافیانم بخوره .
بسم الله الرحمن الرحیم
اول از همه دوست دارم از تمام کسانی که بنده سهوا یا عمدا حقی ازشون ضایع کردم خواهش کنم منو حلال کنن بنده نیز از هیچ کس در این کره ی خاکی کدورتی به دل ندارم و همه ی کسانی را که در مورد خود بنده ظلمی روا داشته اند حلال میکنم اما در مورد شایعه پراکنان ، تضعیف کنندگان روحیه ی ملت ، تمسخر کنندگان ِ فلسفه ی انتظار و جبهه ی مقاومت اگر بنده کوچک ترین حقی داشته باشم حلال نمیکنم تا آن دنیا با آنها رو در رو شوم .
از آنجا که من پرحرفم همین اول کار بنویسم که همسر عزیزم همیشه دوستت دارم و آرزو دارم آن دنیا هم با تو زندگی کنم ، فرزندانم ضحا و علی شما را عاشقانه دوست دارم و از خداوند میخواهم که شما را از یاران راستین امام عصر (عج) قرار دهد . از شما خواهش میکنم به این دنیایی رویا گونه دل نبندید و تنها چشم امید شما به خداوند و اهل بیت (ع) باشد و اگر روزی که این نامه را میخوانید من در بین شما نبودم بدانید در جایی بهتر منتظر شما هستم ، سرافراز و با عزت زندگی کنید ، یک تکه نان خشک بخورید ولی با عزت .
در سن 29 سالگی من این متن را مینویسم و هیچ چیز مادی در این دنیا برای من جذابیتی ندارد . دوست دارم با خانواده ام باشم ، کار کنم ، به مردم کمک کنم و آرزوی فانتزیه من اینه که بتونم در اینتراستلار ِ کریستوفر نولان یک بار زندگی کنم ! هیجان دارد :))
و تنها آرزوی ِ من این است که در زمان ظهور حضرت قائم (عج) که بسیار نزدیک است من سربازی باشم در لشگری که قاسم سلیمانی فرمانده ی آن است ... هیچ وقت غم از دست دادن ایشان را فراموش نمیکنم به زودی به کرمان میروم دقایقی را با مزار مطهر ایشان خلوت میکنم .
از صمیم قلب قاسم سلیمانی را دوست دارم .
ادامه دارد ...
