بدترین انتخاب !

من هیچ عکسی از دوران سربازی ، دانشگاه یا سالهای گذشته ندارم . اصلا آدمی نیستم که تو گذشته زندگی کنم به همین مقدار کینه ای هم از کسی ندارم . ولی بارها گفتم من اگه به عقب برگردم اولین کاری که میکنم دانشگاه نمیرم و به جاش مستقیم میرم سربازی برای کسب تجربه .

قطعا من اگه به سن 19 سالگی برگردم اول کاری که میکنم ازدواج میکنم ! با همین همسر فعلیم ازدواج میکنم و بعدش میرم سربازی و روی پای خودم زندگیمو میسازم .

چرا کنکور مهمه برای خانواده ها ؟ برای چشم تو هم چشمی و خود نمایی .

بچه ی بدبخت رو کردین ابزار خودنمایی برای خودتون با روح و روانش بازی میکنین که باید تو فلان رشته قبول شی !!! خدایا بچه های من آدم های خوبی باشن و مایه ی آبرومندی کشورشون باشن اصلا مهم نیست که دکتر میشن یا تعمیرکار . هر چیزی که خودشون دوست دارن باهاش میتونن زودتر تشکیل خانواده بدن و از زندگی لذت ببرن .

پ ن :

دلم برای این جوونا میسوزه که اینطوری اسیر ِ خودخواهی خانواده هاشون میشن . جوانی که میتونه تو 1 سال آموزش حرفه ی فنی مثل برق کشی ، نقاشی و .... وارد بازار کسب و کار بشه و ازدواج کنه باید سالها با فشار روانی بالا برای کنکور درس بخونه که اونم بعدش سالها باید عمرش رو تو دانشگه تلف کنه شاید آخرش بتونه تو 30 سالگی بره سره کار ! دیگه نه میلی برای ازدواج داره و نه شوقی برای زندگی .

سریع یه کار یاد بگیرید ، ازدواج کنین برکت و روزی دست خداست . دانشگاه بدترین انتخابه .